Hé hoi hallo daar. IK BEN VERHUISD. Nu jullie nog! Mijn “nieuwe” blog heet, jawel:

http://whiteblankhysteria.nl/

Ga dus vooral daarheen, volg dat adres, en ontvolg deze. Vanaf nu ga ik 14 dagen lang iedere dag een reminder plaatsen van de verhuizing, daarna haal ik deze offline om verwarring te voorkomen.

(Ja, WordPress is een bitch dus dit is serieus de enige manier om dit voor elkaar te krijgen).

Edit: HIEPHOI voor Bloglovin, ze hebben jullie allemaal netjes overgezet!

SORRY voor het ongemak, c u all on the other side!

Yummy-yum dalmatiër-muffins

Protip: de gesmolten chocola die er ehm, niet super appetijtelijk uitziet, werkt als camouflage. Hierdoor zullen uw gezinsleden en/of huisgenootjes minder geneigd zijn uw overheerlijke muffins te pikken, waardoor u er meer voor uzelf overhoudt!

Wat is beter dan chocolademuffins? Chocolademuffins met kokos! Samen met een mede-keukenprinses heb ik dit recept een beetje experimenteel in elkaar gezet, maar het resultaat was best lekker. Dus bij dezen: het recept voor deze dalmatiër-muffs, vooral aan de hand van (chaotische) foto’s want hoi foto’s zijn fijn.

Bloggen in het Engels: YAY or NAY?

Je hebt geen idee wat pijn is tot je dit vraagstuk voor je krijgt. 18%.. of toch 17? Misschien 19? HELPPP D:

Ik ben een perfectionist. Mierenneuker. Overdenker. Dagelijkse dilemma’s zijn: Zal ik de dekking van mijn laag in Photoshop in kleur #9a1041 op 11 of 12 procent zetten?; Neem ik pepermuntthee of limoenthee? en Passen deze twee niet-matchende sokken genoeg bij elkaar? Je ziet ze nog net door de vetergaatjes van mijn All Stars, en ik wil niet dat het iemand opvalt. Help. Ik ben een mode-noob.

Jep, that’s my life. In die veelvoorkomende piekersessies breek ik mijn brein ook vaak over het volgende vraagstuk:
Zal ik gaan bloggen in het Engels? 

Sherlock 0301 reactie-post

askjdlksaja wat is air / bron

Leeswaarschuwing: ik heb nog nooit een artikel geschreven dat zo chaotisch is als het onderstaande. Het is eigenlijk een soort toetsenbord-puke en het resultaat van een wilde nacht met Sherlock (voel je vrij dat te interpreteren naar eigen inzicht). Het is wel geheel spoilervrij.

HOLY
FUCKING
MOTHER
OF

Goede voornemens etc. etc.

Zie me eens even diep diep diep in gedachten naar het plafond staren. Haast net zo diep diep diep als Legolas in LOTR.

HAPPY TWENTY FOUR-FUCKING-TEEN MY DEARS!!

Pak er nog even een oliebol bij en ga er lekker voor zitten, want hier volgt een quasi-filosofisch verhaal.

Vroegâh nam ik altijd van die ‘standaard’ voornemens: ik zou meer gaan sporten, meer voor school doen, meer gezond eten. Dat lukt dan altijd twee weken. Daarna val je terug in je oude patroon van minder dit, minder dat. Dat werkt dan altijd een beetje deprimerend: je wilde zo graag meer sporten, en dan heb je ‘nu’ al gefaald. Boehoe. Fuck your life. Et cetera. 

Een kijkje in het duistere verleden van mijn iTunes-bieb

Moet ik lachen, of heel hard huilen? En even voor de goede orde: ze staan op een vliegtuigvleugel. Ja, een VLIEGTUIGvleugel. #sexyboyz #gangsta / bron

Soms heb je zo’n moment dat je je INEENS die *cough* geweldige band herinnert. Die ene waar je vroeger zo héél erg fan van was, maar die je nu vergeten bent omdat je muzieksmaak veranderd is. Gisteravond keek ik de trailer van de Hangover (wat op zichzelf zo’n OHJA!-momentje was. Wat was ik vroeger fán van Bradley Cooper in die film! Binnenkort maar weer een Hangover-marathon doen, cuz yolo). Anyway, in daarin kwam dit nummer voor:

Hoor je die “maaaiaaa-ieeeeh, maaiaaa-aaah, maaaiaa-oeeh, maaiaaa-ahah”? (lekkere fonetische manier van omschrijven dit Roos, *clap clap*). NOU. Dat kwam uit dit nummer:

O-ZONE.

OH
MY
GOD

Dat moment waarvan ik wist dat ‘ie komen zou

sorry ik heb hier mijn eigen laptop niet, dus moet het met al eens geüploade foto’s doen haha

aka de lelijke titels-party
onder het motto ‘nog chaotischer dan ikzelf’ een extra kijkje achter de blog-schermen 

Mijn hoofd is soms net een soepketel, vol ideeën en inspiratie. Raakt hij te vol, dan loopt hij over. Maar, als de druk te hoog is, bijvoorbeeld door een deadline, dan stroomt hij ook over. (vergeef me de voedselmetafoor, het komt waarschijnlijk door al dat eten de afgelopen kerstdagen)

HAPPY CHRISTMAS!!!!1!

Sorry, geen mooie selfies met kerstmutsen (misschien volgend jaar. misschien), maar wel …

Bastille’s megasupergeweldige wouwouwouwowuowuwowuuuuwww mash-up van verschillende kerstliedjes. My god. Had ik al eens gezegd dat ik heel veel van Bastille hou? Nouja, bij dezen dus.

Recensie: The Help

“Wasn’t that the point of the book? For the women to realize. We are just two people. Not that much separates us. Not nearly as much as I’d thought.“

The Help (in het Nederlands Een Keukenmeidenroman) is zo’n boek waarvan ik zou willen dat ‘ie op de lijst verplichte literatuur kwam. Want mijn hémel, wat is dit een ijzersterk boek.

Katheryn Stockett neemt ons mee naar het Jackson, Mississippi van 1962 en vertelt hier het verhaal van drie bijzondere vrouwen. Skeeter, (tot grote spijt van haar moeder) nog steeds single en rond de vierentwintig, heeft één passie: schrijven. Als haar vriendin Hilly vertelt over haar plan om een soort fonds op te richten waardoor de hulp vanaf nu een apart toilet voor alleen zichzelf krijgt, realiseert Skeeter zich hoe vreemd deze verhoudingen eigenlijk wel niet zijn. Ze vat het plan op om een boek te schrijven vol waargebeurde verhalen van hulpen in de huishouding. Samen met Aibileen, de hulp van haar vriendin Elizabeth, begint ze een bijzonder avontuur waarin ze een boek schrijft waarmee ze meer op het spel zet dan vriendschap.

Hoi vakantie

Ik heb vakantie. Vakantie. Vrije tijd. Ik kan doen wat ik wil. Yolo. En dat vijf weken lang! Hesjtek freedom.